دنیای ستارگان در خانه مجموعهدار سنگها 
سیدرضا سجادی، نخستین گوینده رادیو ایران بود 
تهدید کرونا برای ویزیتورها و تحصیل‌دارها
ویزیتورها و تحصیل‌داران بنا به شغلشان باید به طور دائم در بازار حضور داشته باشند. ویزیتورها صبح که از خانه خارج می‌شوند باید به انبار یا شرکت مراجعه کنند و کالای مورد نظر را دریافت و در بازار به فروشگاه‌های مختلف ارائه کنند. تحصیل‌دار هم باید اوراقی مانند چک، سفته و پول نقد را از مشتری‌ها دریافت و به بانک تحویل بدهد. حال تصور کنید که این حرفه با آمدن کرونا و قرنطینه چطور می‌تواند به کارش ادامه بدهد؟
در این مدت که کرونا همه مشاغل را تحت‌تأثیر خودش قرار داده یکی از مشاغلی که کمتر صحبتی از آن به میان آمده ویزیتورها و تحصیل‌داران هستند. صنفی که به گفته محمدرضا نصیری هیچ بیمه و صندوق حمایتی‌ای ندارند. او که 20سال است ویزیتوری ظروف چینی را با شرکت‌های مختلف انجام داده و محدوده کاری‌اش بازار اطلس، بازار امیر و فروشگاه‌های همین محدوده است، این روزها کارش را تحت تأثیر کرونا قرار داده است.
او می‌گوید: «ویزیتورها و تحصیل‌داران بنا به شغلشان باید به طور دائم در بازار حضور داشته باشند. ویزیتورها صبح که از خانه خارج می‌شوند باید به انبار یا شرکت مراجعه کنند و کالای مورد نظر را دریافت و در بازار به فروشگاه‌های مختلف ارائه کنند. تحصیل‌دار هم باید اوراقی مانند چک، سفته و پول نقد را از مشتری‌ها دریافت و به بانک تحویل بدهد. حال تصور کنید که این حرفه با آمدن کرونا و قرنطینه چطور می‌تواند به کارش ادامه بدهد؟»
حرف‌هایی که عمل نشد
این ویزیتور باسابقه در ادامه صحبت‌هایش می‌افزاید: «همان ابتدا که زمزمه‌های کرونا و تعطیلی بازار در شهرمان پیچید هنوز بسیاری نمی‌دانستند که آخر و عاقبت این تعطیلی بازار تا چه زمانی ادامه خواهد داشت. اسفند اوج کاری ماست و بهترین زمان بازار از اسفند شروع و تا فروردین ادامه دارد. ما هم مانند دیگر مشاغل در این شرایط ضرر کرده و مشکلات اقتصادی گریبانگیرمان شد.
همان اندک حقوق و پورسانت ناچیزی که دریافت می‌کردیم هم قطع شد. تا قبل از اینکه بازار تعطیل شود کار با استرس زیادی پیش می‌رفت و بعد از تعطیلی کامل بازار از اسفند98تا فروردین99در خانه ماندیم. بسیاری از هم‌صنف‌هایم به بیماری کرونا مبتلا شدند و برخی فوت کردند. برخی هم با هزینه‌های زیاد خودشان را درمان کردند.»
او بیان می‌کند: «گاهی مغازه‌داران تعهد لازم را برای پاس کردن چک‌هایشان نداشتند و گروهی هم در پرداخت تعلل می‌کردند. از طرفی شرکت از ما توقع تسویه حساب را داشت. در آن دوران زمزمه‌هایی مبنی بر بخشش اجاره‌ها و... بود، اما این‌ها در حد حرف بود و به طور عملی چنین اتفاقی نیفتاد.»
فضای مجازی به کمک ما آمد
نصیری ادامه می‌دهد: «کار ما به گونه‌ای است که روزانه در بین 50تا100 فروشگاه رفت‌وآمد داریم. به عبارتی تماس مستقیم با افراد، که این زمینه ابتلا را برایمان بالا می‌برد. همچنین در طول روز از وسایل نقلیه عمومی مانند اتوبوس، مترو، تاکسی برای جابه‌جایی در شهر استفاده می‌کنیم که این هم ریسک ابتلا را بالا می‌برد. یک ویزیتور به دلیل نداشتن مکان ثابت و تردد در مکان‌های مختلف مجبور می‌شود در طول روز به مکان‌های عمومی مانند مسجد، سرویس بهداشتی عمومی و غذافروشی‌ها هم رفت و آمد داشته باشد که این امر هم در آلوده شدن‌مان تاثیر مستقیم دارد.»
این بازاری قدیمی معتقد است: «اگر چه کرونا کارمان را سخت کرده، اما جنبه مثبتی هم داشته است. بسیاری از شرکت‌ها و ویزیتورها که به روز بودند کسب و کارشان را به سمت فضای مجازی و ارائه از این طریق هدایت کردند. البته گروهی هم هستند که سن و سالی از آن‌ها گذشته و با کسب و کار اینترنتی چندان مأنوس نیستند. این گروه هنوز به همان روش سنتی خرید و فروششان را انجام می‌دهند.»
لینک کوتاه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
